Περί Χριστιανισμοῦ καί πατριωτισμοῦ

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010 6:25 π.μ. Άπό Δωρόθεος Μοναχός

Ἐρώτηση : Περί Χριστιανισμοῦ καί πατριωτισμοῦ

(Διονύσιος)


Ἀπάντηση : Ἡ ὑπερηφανία, ὅπως καί ἠ ταπεινοφροσύνη, γιά μᾶς τούς Χριστιανούς εἶναι στοιχεῖα πού ἀπορρέουν ὄχι ἀπό τήν καταγωγή μας, ἀλλά ἀπό τόν προορισμό μας. Ὁ πιστός, κατά τό «ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω» (Α΄ Κορ. α΄31 / Β΄ Κορ. ια΄ 17 / Ἰερ. θ΄ 24), ἀποκτᾶ ἀφορμές ἐγκαυχήσεως, ὅπως καί ταπεινώσεως, ἀπό τή σχέση του μέ τίς Βιβλικές ἀρχετυπίες. Ὅθεν τό νά καυχᾶται τις γιά τήν ἐθνική καταγωγή του, καί ὄχι τή χριστιανική ἰδιότητά του, παρέχει τεκμήριο πνευματικῆς ἀνωριμότητος.

Γλαφυρό παράδειγμα ὁ νεοϊερομάρτυς Πατροκοσμάς πού ἐκφέρει τόν, γιά πολλούς, παράξενο λόγο «Εἶμαι ὑπερήφανος», ὅταν συγκρίνει τόν ἑαυτό του μέ τά ἀγράμματα παιδιά τῶν ἀκροατῶν του. Ἀσφαλῶς ὁ θεῖος Πατήρ ἀναφέρεται στήν ψυχοσύνθεσή του, ὡς Χριστιανοῦ καυχωμένου ἐν Κυρίῳ Δέν ἐννοοῦσε τήν ἐθνική ὑπερηφάνεια, ἀφοῦ ἀποφαινόταν γιά τούς συνέλληνες ὅτι «Καταντήσαμε θηρία», καί γιά τά ἀγράμματα παιδιά ὅτι εἶναι σάν «γουρουνόπουλα». Γι’ αὐτή τήν κατάντια δέν δημιουργεῖται σύμπλεγμα ἀνωτερότητος, ἀλλά κατωτερότητος καί ταλανισμός γιά τή μοῖρα τῆς Φυλῆς. Ποτέ ὑπόδουλος δέν εἶναι δυνατόν νά αἰσθάνεται ὑπερφήφανος, ἐάν δέν οὐρανοβατῆ.

Ἐξαιρῶντας τήν Πατρίδα μας, πού δέν προέβη σέ ἐπιθετικούς πολέμους, ἀναγνωρίζουμε, χωρίς προσχήματα ὅτι τό φαινόμενο τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφανείας ἐμφυτεύεται καί προάγεται ἀπό τήν κρατική προπαγάνδα. Καί προάγει τήν ἐθνική ἀτιμία. Αἴφνης ἡ Γαλλία, ἑορτάζουσα τή «Γαλλική» Ἐπανάσταση, τήν 14η Ἰουλίου, πανηγυρίζει τήν ἀπόλυτη παράδοσή της στή ροτσιλδική τυραννία. Ἤ ἡ Τουρκία, μέ τίς γιορτές μίσους ἑκάστου Μαΐου, ἐπιβεβαιώνει τήν ἀπεριχωρήτως ἄτιμη εἰσβολή της σέ ξένη φιλειρηνική χώρα, οἵα ἡ καθ’ ἡμᾶς περίδοξος τῆς Ρωμανίας Αὐτοκρατορία. Ἤ οἱ Η.Π.Α. πού ταΐζουν τόν σανό τοῦ πατριωτισμοῦ στά νηπιώδη ζωάκια τους, ἐνῶ προβαίνουν ἀκάθεκτες σέ αἱματηρούς πολέμους.

Ἀναγνωρίζουμε, καί ἐπί τούτῳ σεμνυόμεθα, ὅτι, ναί μέν ἡ ἱστορική δέλτος τοῦ ἡμετέρου γεραροῦ Ἔθνους εἶναι κατάστικτη ἀπό ἐπιβλητικά ἐπιτεύγματα, ὅμως ὅλα τοῦτα, μαζί καί ἡ ἔφεση πρός τή σοφία, ἔχουν ἐλάχιστη ἀξία σέ σχέση μέ τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἔνθα καταργοῦνται οἱ ἐθνικισμοί καί οἱ λοιπές παρενέργειες.

Καταργοῦνται δέ ὄχι μονομερῶς, ἀλλά πολυμερῶς καί ἰσοδυνάμως. Διότι ἐάν ἐμεῖς προβαίνουμε ἠλιθίως στή μονόπλευρη μείωση τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας, ὅπως ἐσχάτως μᾶς τό ἐπιβάλλουν οἱ ἐν Ἑλλάδι μισέλληνες ἐξουσιαστές, πού τούς ξέρασε ὁ ταλμουδικός βόθρος στήν εὐλογημένη Χώρα μας, τότε τό ἰσλάμ, τό βρωμερό καί ἀνθρωποκτόνο, θά ἀπορροφήση, ὄχι μόνο τήν ἐθνικότητά μας, ἀλλά καί τήν ἀμώμητη Πίστη μας.

Τό ἐπί μέρους ἐρώτημά σας: «Πῶς μπορεῖ νά συνθεθῆ ἡ ταπεινοφροσύνη μέ τόν πατριωτισμό;», πρέπει νά ἀναδομηθῆ πως: νά ἀντικατασταθῆ ἡ λέξη «ταπεινοφροσύνη» μέ τήν «ἐπίγνωση». Πού σημαίνει ὅτι ὁ χριστιανός κεραννύει τόν πατριωτισμό μέ τήν ἐπίγνωση. Ἀνατρέξατε στά σημερινά πράγματα τῆς Ἑλλάδος καί θά κατανοήσετε τά λεγόμενα· ὅτι τόν πατριωτισμό δέν ἀποποιούμεθα, ὅμως ἐπικαλούμεθα, συγχρόνως, τήν ἐπίγνωση, διότι μᾶς προφυλάσσει ἀπό τοῦ νά πέσουμε θύματα ἐκμεταλλεύσεως τῶν δημαγωγῶν, πού ἐπιδιώκουν τήν ἐκτροπή τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ. Θέλω ἐδῶ νά στρέψω τή προσοχή σας σέ μία δίπολη παγίδευση, ἐπικίνδυνη ἐς ἄκρον, πού ἀπειλεῖ τόν εὐάλωτο Ἑλληνισμό μέ ἐκμηδένιση. Πρόκειται γιά τά δύο ἄκρα τῆς ὑπερβολῆς καί τῆς ὑφέσεως, πού μᾶς ἐκτρέπουν ἐξίσου ἀπό τό μέτρο τῶν λογοκρατουμένων Ἑλλήνων. Ἔχοντας ὡς ἀμετακίνητο δεδομένο τό ἀπόφθεγμα τοῦ ἀρχαίου Ἀββᾶ, ὅτι «Τά ἄκρα τῶν δαιμόνων ἐστι», λέμε πώς ὅσοι ὁδηγοῦνται στά ἄκρα, ἔστω καί ἀνεπαισθήτως, ὑπηρετοῦν στόν παραλογισμό, ἄρα εἶναι ἐργαλεῖα τοῦ δαιμονικοῦ σκοταδισμοῦ. Οἱ ὑποκινητές τῶν δύο ἄκρων σήμερα δροῦν στήν Ἑλλάδα ὁρατῶς, ὡς ἐνεργούμενα τοῦ μισελληνικοῦ διευθυντηρίου• θά τό γνωρίζετε δά. Αὐτοί εἶναι πού ἐπιβουλεύονται τήν Ἑλληνική ὑπόσταση. Στά ἐνεργούμενα τῆς ὑφέσεως κατατάσσονται οἱ συμμορίες τῶν ἐθνομηδενιστῶν• τοποθετοῦμε πρῶτο «τιμητικῶς» τό «Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο», καθώς καί τή «Σύριζα» (sic, ἔχουμε λόγους!) καί τόν λοιπό ἐθνοκτόνο συρφετό, πού στά χρόνια μας βρίσκεται ἐξουσιάζων. Στό ἄλλο ἄκρο, τῆς ὑπερβολῆς, τοποθετοῦνται οἱ μαγγανιστές ἐκεῖνοι πού καταράσσουν τόν Ἑλληνισμό στή γελοιότητα καί τήν ἀπαξίωση. Εἶναι γνωστοί: ὁ «Σταγειρίτης», πού, τάχα, ἀνεδίφησε τά ἀρχεῖα τοῦ Βατικανοῦ καί συνέρραψε τήν Ἑλληνική μυθολογία (ὅμως ἐμφανίζει τόν Κρόνο καί τούς συμπολεμιστές του... περιτετμημένους!), ὁ καμπάλλος Yermak (ἀπό τά μεγάλα καθάρματα πού προσεκολλήθη σέ ἕναν Ἀρχιμανδρίτη καί τόν ἐξέτρεψε), ὁ ἰουδαῖος «Μωρίς» ἤ δόκτωρ Βελμάριος (ὁ δάσκαλος τοῦ Λιακόπουλου), οἱ «Φιλούμενοι», ὁ Τουλάτος, ὁ Κεραμίδας, ὁ Μπεξῆς, ὁρισμένοι συνεργάτες τοῦ πάλαι ποτέ σκοτίσαντος «Δαυλοῦ» καί ἄλλοι τοῦτοι ταλμουδοπαγανιστές προπαγανδιστές τῆς καταγωγῆς τῶν Ἑλλήνων ἀπό τόν... Σείριο, ἤ, μακρύτερα, ἀπό τόν θεό, ὡς «βλάστημα θεῖον». Ἄν ἀνασύρουμε τό κάλυμμα ὅλων τούτων τῶν φρικιῶν, θά δοῦμε ὅτι οἱ τῆς ὑφέσεως ἐργάζονται βάσει σταλινικῶν προτύπων, οἱ δέ τῆς ὑπερβολῆς, βάσει χιτλερικῶν (οἱ πρῶτοι, μέ τόν διεθνισμό καί τήν κατάργηση τῶν πατρίδων• οἱ δεύτεροι, μέ τήν «ἀριανοποίηση» τῶν Γερμανῶν). Ὅθεν προσεκτέον.

Ἕνα πρόσφατο γεγονός πού ἔχει σχέση μέ τόν πατριωτισμό καί τή θρησκεία, εἶναι πολύ διδακτικό. Ὁ Ντιμίτρι Μεντβέντεβ, ὁ πρόεδρος τῆς Ρωσίας, ἀποφάσισε, στά 23 του, νά μεταστραφῆ ἀπό τόν ἰουδαϊσμό στήν ἁγία Ὀρθοδοξία. Ἡ μεταστροφή του, ἐάν κρίνουμε ἀπό τήν εὐλαβητική στάση του ἐντός τῶν ναῶν, ἔδειχνε ἀληθινή. Ὅμως ἀρκοῦσε ἕνα ταξίδι του στίς Η.Π.Α., κατά τίς ἀρχές Ἰουλίο ἐ.ἔ., ὅπου τόν παρέλαβαν ἰουδαῖοι ἀρχηγοί καί ὁ μουσουλμάνος Ὀμπάμα καί τόν ἔπεισαν νά τούς παραδώσει πολλά στρατηγικῆς σημασίας μυστικά τῆς Ρωσίας σ’ ἐκείνους. Οἱ καρποί τῆς προδοσίας δέν ἄργησαν νά φανοῦν. Εὐθύς τήν ἑπομένη τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ ἀρνησιπάτριδος καί ἀρνησιχρίστου, οἱ αμερικανικές ἀρχές συλλαμβάνουν τούς 11 Ρώσους πού ἐργάζονται στήν Ἀμερική ὑπέρ τῆς Ρωσίας. Καί δέν γνωρίζουμε, ποιές ἄλλες πληροφορίες μετέδωσε στόν ἐσχατικό ἐχθρό. Δέν ἀποκλείεται καί οἱ μεγάλες πυρκαγιές γύρω από τή Μόσχα, κατά τίς ἀρχές Αὐγούστου, νά ἔχουν σχέση μέ τήν προδοσία Μεντβέντεφ. Πρόκειται περί πολέμου μέ «λέϊζερ», πού ἐκπέμπονται ἀπό ἀμερικανικό δορυφόρο, κατά τῆς Ρωσίας.
Τό συμπέρασμα πού ἀποκομίζουμε ἀπό αὐτή τήν τραγωδία εἶναι πώς ὁ πατριωτισμός ἑνός ἰουδαίου παραμένει τό βαρίδιο πού θά τόν ἕλκει στό βοῦρκο, ἀπ’ ὅπου τόν ἀνέσυρε ὁ Χριστός. Οὔκ ἔστιν ἄλλως• ὁ ἰουδαῖος, ἐάν ἐπιθυμεῖ νά εἶναι συνεπής χριστιανός, θά πρέπει, μαζί μέ τό θρήσκευμα, νά ἀποπτύση καί τήν ἐθνικότητά του.

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ έκφράζεστε κοσμίως