Ἐρώτηση : Τό πολίτευμα παραπαίει. Κανένα πλέον κόμμα δέν ἐκφράζει τόν Ἕλληνα. Ἔχουμε ὅμως ἐκλογές κάι κανένας δέν θέλει νά ψηφίσει. Τί νά κάνουμε; Νά ἀπέχουμε; Νά ψηφίσουμε; Ποιούς καί γιατί;

Ἀπάντηση : Συμφωνῶ πώς, Κανένα κόμμα δέν ἐκφράζει τόν Ἕλληνα. Τά κόμματα ἐν Ἑλλάδι ποτέ δέν ὑπῆρξαν φιλελληνικά. Τοῦτο ἄς χρησιμεύσει ὡς ἐπιχείρημα τῆς καταργήσεώς τους. Τά κόμματα πρέπει νά καταργηθοῦν, γιά τό λόγο, κυρίως, ὅτι ἡ ὕπαρξή τους δέν προβλέπεται στή δημοκρατία τῶν ἀρχαίων ἑλληνίδων πόλεων Τό κόμμα γίνεται αἴτιον ἀναιρέσεως τῆς δημοκρατίας, ἀφοῦ τό ἕνα ἀναιρεῖ τήν ἄλλη. Δημοκρατία καί κόμμα εἶναι πράγματα ἄντικρυς ἀντίθετα : ἡ μία δημιουργεῖ τόν ἐλεύθερο καί ὑπεύθυνο πολίτη· τό ἄλλο δημιουργεῖ τή ἐκτροπή τῆς κομματοκρατίας, ἔνθα ὁ ἀρχηγός τοῦ κόμματος χειροτονεῖται σέ ἀπόλυτο χειριστή τῆς βουλήσεως τῶν ὀπαδῶν του· αὐτό καί μόνο, δηλαδή ἡ τοποθέτηση ἀρχηγοῦ, ἐπικεφαλῆς ἑνός ἐκ προοιμίου εὐωνήτου μηχανισμοῦ, τοῦ σαπροῦ κόμματος λέγω, καταργεῖ τήν ἐλευθερίαν τοῦ πολίτη. Καί ἐπειδή ὁ ἀρχηγός, ὄντας φιλόδοξος καί ἐπιρρεπής σέ συμβιβασμούς, καταντᾶ ἐνδοτικός καί ἐτεροενεργούμενος, νἄσου ὁ χορηγός!

Ὁ χορηγός δέν εἶναι ὀπαδός ἤ θαυμαστής τοῦ ἀνερχομένου ἀστέρος τῆς πολιτικῆς. Εἶναι ὁ χρηματοδότης του, συνάμα ὁ «ἰμπρεσσάριος» καί ὁ «ἀντζέντης» του, ὄχι μέ τήν καθιερωμένη σημασία, ἀλλ’ὡς ἐκεῖνος πού καταγράφει παρακολουθῶν τίς κινήσεις του. Αὐτός θά ἀποκρύβει τίς πομπές αὐτοῦ καί θα προβάλλει μέσῳ τῶν τηλεοπτικῶν διαύλων του -ἐκτός ἀπό 5-6 κανάλια ἑλλινικῆς ἰδιοκτησίας, τά ὑπόλοιπα 125 διατελοῦν ὑπό ξένη κατοχή –τίς τυχοῦσες ἀρετές του.

Δέν χρειάζεται ἄλλη νά προσκομίσουμε ἀπόδειξη, πλήν τοῦ λόγου τοῦ ἀντιπροέδρου τῆς κυβερνήσεως Θ. Παγκάλου, πού εἴχαμε τήν τιμή νά καθίσουμε πλάι του στό μεγάλο φαγοπότι τῶν δισεκατομμυρίων –«μαζί τά φάγαμε», λέει- πρός συμπολιτευόμενό του ἀνεξαγόραστο, πού τό ἀπεκάλυψε μόλις προχθές, ὅτι «Ἐάν δέν ἔχεις χορηγό, δέν πρόκειται νά ἐκλεγεῖς».... !

Ἡ ἀρχή γιά τήν ὑποταγή καί χαλιναγώγηση τοῦ ἀνερχομένου πολιτικοῦ ἐτέθη καί προβλέπεται, ὅλα νά ἐξελιχθοῦν κατά τήν ἐπιθυμία τοῦ χορηγοῦ. Ὅμως ὁ ὑπό αἰσχράν δουλείαν ἀλειφόμενος πολιτικός, θέλετε οἱ καταβολές του, θέλετε οἱ φόβοι γιά τήν ἔκβαση τῆς ὑποταγῆς του , συνέρχεται, καί ἀμέσως ἀναστρέφεται, ἀποποιούμενος τήν ὤθησή του στό λοῦκι, πού τόν παρωθοῦσαν οἱ τσάτσοι καί οἱ μάτσοι. Ἴσως, περίπτωση σπάνια, ὁ ἔν λόγω πολιτευτής νά εἶναι ἀδαμάντινος χαρακτήρας, ἡγέτης ἀκέραιος, μηδαμῶς ἐξαγοραζόμενος, ὡς ὁ ἡμέτερος Περικλῆς: «δυνατός ὤν τῷ τε ἀξιώματι καί τῇ γνώμῃ, χρημάτων τε διαφανῶς ἀδωρότατος γενόμενος (καί) κατέχων (εἶχε) τό πλῆθος ἐλευθέρως»! (Θουκυδίδου Β΄65). «Κατέχων τό πλῆθος ἐλευθέρως»! Ὑπέροχη φράση, οὐσιῶδες χαρακτηριστικό τῆς Δημοκρατίας, πού ἄν συγκριθῆ μέ τή σημερινή κατάσταση τοῦ σανοθρέπτου κοπαδιοῦ τῶν ψηφοφόρων, θά ἀποσπάσει τόν ταλανισμό. Τότε, ἐάν ἐπιδείξει ἀκεραιότητα, φτύνοντας τήν ἀναιδῆ βρωμοφάτσα τοῦ χορηγοῦ, θά καταδικασθῆ στή σιγή, στήν ἀφάνεια καί στόν παρεπόμενο θάνατο, πραγματικῶς ἤ μεταφορικῶς, ὅπως το στοχάσθηκε τό ποιητικό πνεῦμα : «θνήσκει σιγαθέν καλόν ἔργον»(Πινδάρου ἀπ. 86). Ἤ θά τόν ἐμφανίσουν γραφικό. Ἤ θά κραδαίνουν ἀτασθαλία τινός τῶν συνεργατῶν, τῶν οἰκείων του κ.τ.τ.

Μή γελιόμαστε ! Τό σαπιοκάραβο πού λέγεται κόμμα, ἀναγνωρίζει ἐσωτερικῶς ὡς οἰακοστρόφο του τόν χορηγό καί ὄχι τόν διακοσμητικό ἀρχηγό τοῦ κόμματος. Ὁ ἰθύνων νοῦς ἄς διεξέλθει τίς ἀδιόρατες πτυχές, ἄς κοσκινίσει λόγια καί ἐνέργειες τῶν ἀρχηγῶν τῶν κομμάτων, καί θά ἀποκτήσει ἀδιατάρακτη καί ἀνεπηρέαστη γνώση. Ὁ χορηγός, μόλις καί εἶναι ἀνάγκη νά τό ποῦμε, εἶναι φανατικός μογγολόθρησκος, λυσσάρης σκῦλος, πού δαιμονίζεται στό ἄκουσμα πολυσέπτων και πολυρρημόνων λέξεων, ὅπως Ὀρθοδοξία, Ἑλληνικότης, Δημοκρατία, Πνεῦμα. Τή δέ λύσσα τους μετοχετεύουν στά μόρια τῶν κομματικῶν μηχανισμῶν.

Βεβαίως οἱ ἀρχιδημαγωγοί Παπανδρέου καί Σαμαρᾶς ἀναφέρονται στήν Πατρίδα, ὅμως ἐννοοῦν στήν πατρίδα τῆς Σ. Μινέικο καί τῆς Π. Δέλτα-Μπενάκη. Γιά νά γνωρίζουμε τί μᾶς συμβαίνει...

Ἡ δέ διαπίστωσή σας, Κανένας δέν θέλει νά ψηφίσει, εἶναι γεγονός. Ὄμως τά κομματόσκυλα, ἕνα ποσοστό 20 -30% τῶν ψηφοφόρων, τρέχουν ἠλεκτρισμένοι νά ψηφίσουν καί αὐτό τό μικρό ποσοστό ἀνεβάζει κυβερνήσεις. Τό να μή θέλουν νά ψηφίσουν οἱ πολίτες, δέν εἶναι πρός ἔπαινο· κανείς δέν θά τό κατέφασκε, διότι αὐτός πού ἀδιαφορεῖ γιά τά κοινά χαρακτηρίζεται ἄνθρωπος ἀνεύθυνος καί ἄρα ἄχρηστος γιά τήν πολιτεία. Τό εἶπε ὁ θεμελιωτής τοῦ χρυσοῦ αἰῶνος Περικλῆς στόν ‘’Ἐπιτάφιό» του : «τόν μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ἀχρεῖον νομίζομεν»(Θουκυδίδου Β΄40). Αὐτό εἶναι δημοκρατία: ἡ στοργική συμμετοχή τοῦ πολίτη καί τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον του ὑπέρ τῆς πολιτείας. Δέν ἐπιτρέπεται σέ κανέναν πολίτη νά ἀπέχει : «Τῆς ἀρετῆς, εἰ μέλλεις πόλις εἶναι, οὐδένα δεῖ ἰδιωτεύειν» (Πλάτωνος Πρωταγόρας 327Β). Βεβαίως τό νά ἀποστέργει τις τή ὑποχρέωση τοῦ ψηφίζειν ἐπιβεβαιώνει, μέ τόν πλέον εὔγλωτο τρόπο, τήν αἴσθηση, ὅτι οἱ ἐκλογές, παρά τήν κάποια ἐπίφαση δημοκρατικότητος, δέν εἶναι παρά ἕνας ἐμπαιγμός. Τά δέ κόμματα, ὑποταγμένα στόν χορηγό καί ὑπογείως διασυνδεόμενα, σαπρά καί γέμοντα ἀτιμίας, εἶναι φορεῖς τῆς διαιωνίσεως τῆς ἀπάτης.

Πρίν ἐκφέρουμε τή γνώμη μας, στά τελευταῖα ἐρωτήματά σας, ἔχουμε νά ποῦμε πώς ἀπέναντι τοῦ ἐκλογικοῦ δικαιώματος, ἡ στάση τοῦ ψηφοφόρου εἶναι νά μεταβῆ στό ἐκλογικό κέντρο καί νά «σταυρώσει» τό ψηφοδέλτιο. Ἐπίσης ἔχει τήν δυνατότητα νά ἀπέχει, νά κάνει «ἀποχή». Εἴτε ρίξει λευκό, ἤ ἄκυρο, ἤ κάνει ἀποχή, εὐνοεῖ ἕνα ἀπό τά δύο πρωταγωνιστικά κόμματα τῆς ἀθλιότητος. Γιά τό σκοπό καί μόνο, νά ἀκυρωθεῖ ἡ μεταφορά τῶν ἀποχῶν, τῶν ἀκύρων καί τῶν λευκῶν στό πρῶτο κόμμα, θά πρέπει ὅλοι οἱ Ἕλληνες νά πᾶνε νά ψηφίσουν τρέχοντας.

Ἡ δέ ἀπάντηση στό ἐρώτημα, Τί νά ψηφίσουμε; εἶναι ὄχι στούς χρισμένους τῶν κομμάτων. Δέν χρειάζεται νά κραυγάζουμε. Προσοχή στούς μισητούς μισέλληνες και λαθρομεταναστολάγνους, τουρκολεῖκτες Μπουτάρη, Καμίνη, Ἀλαβάνο καί τέτοιους. Δόξα τῷ Θεῷ κατεβαίνουν καί ὁρισμένοι συνειδητοί Ἕλληνες : - Κ. Μαντούβαλος (Πειραιῶς), Κ. Γκιουλέκας (Θεσσαλονίκης), Ἄδ. Γεωργιάδης, Θ. Πλεύρης, Γ. Δημαρᾶς, Σπ. Χατζάρας (Ἀθηνῶν). Ἐπιτρέψτε μου νά θεωρῶ ὡς πάντων ὑπερέχοντα τόν Σπ. Χατζάρα· ἔχει ἑλληνική ψυχή καί εὔχεται, κατά τή Διακαινήσιμο, μέ τό «Χριστός Ἀνέστη». Μόνο, προσοχή, μή γίνη σύγχιση τῆς Ἐλεύθερης Ἀθήνας» τοῦ Χατζάρα, μέ τήν «Ἐλεύθερη Ἀττική» τοῦ μολοτοφίτη μεγαλοκαπιταλιστῆ Ἀλαβάνου, Νεκτάριος Δαπέργολας (Κομοτηνή).