Ἐρώτηση : Ἀφορισμός τί εἶναι καί πότε γίνεται; ποιές οἱ συνέπειές του;

Ἀπάντηση : Ὁ ὅρος ἀφορισμός προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ἀφορίζω =ξεχωρίζω, διακρίνω (βλ. Λουκ. στ΄22/Πρ. ιγ΄2• ιδ΄9), ἀφιερώνομαι (Ρωμ. α΄1), τυγχάνω ἰδιαιτέρας εὐνοίας ἀπό Θεοῦ (Γαλ. α΄15/Ματ. κε΄32), ἀπομονώνομαι (Γαλ. β΄12). Ἰδιαίτερο νόημα ἔχει ὁ ὅρος, ὅταν χρησιμοποιεῖται, γιά νά ἐκφράσει τό «ἀνάθεμα», ἄλλος συναφής ὅρος, διά τοῦ ὁποίου σημαίνεται ἡ ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας μας νά ἀποκόβη βλαβερά καί σεσηπότα μέλη. Ἀφορισμός ἐπ’ ἐκκλησίᾳ νοεῖται ἡ σύναξη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μετά τῶν πρεσβυτέρων, γιά τήν ὁρατή καί ἐνεργείᾳ καταδίκη ἑνός μέλους ἤ συλλόγου ἀκόμα καί ὁλόκληρης ἐκπεσούσης ἐκκλησίας (ὅπως μέ τόν ἀφορισμό, πού ἐξετόξευσε ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολικη Ἐκκλησία, κατά τῆς παπικῆς, τό 1054). Τοῦτο, ἀσφαλῶς, ἔχει Βιβλική ἀναγωγή. Συνέρχονται οἱ πιστοί τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου, μέ τή νοητή παρουσία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καί ἀφορίζουν τόν αἱμομίκτη: «ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, σύν τῇ δυνάμει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, παραδοῦναι τόν τοιοῦτον τῷ σατανᾶ...» (Α΄Κορ. ε΄4-5). Ἀφορισμό ἔχουν ἐξουσία νά ἐκπέμψουν, βεβαίως, καί οἱ σεπτοί Ἀπόστολοι, ὅπως διαπιστοῦται ἀπό ἀνάλογες Ἀποστολικές ρήσεις: «....Ὑμέναιος καί Ἀλέξανδρος, οὕς παρέδωκα τῷ σατανᾷ» (Α΄Τιμ. α΄20/Β΄Τιμ. δ΄14). Ἀσφαλῶς καί οἱ διάδοχοι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ἱερεῖς μας, ἀλλά καί κάθε πιστός, ὅταν θεωρεῖ ἀσεβῆ καί βλάσφημο, να προκαλῆ: «... παρέδωκα τῷ σατανᾷ, ἵνα παιδευθῶσι μή βλασφημεῖν» (Α΄ Τιμ. α΄20).